بررسی و بهینه سازی کنترل فعال سازه ها براساس منحنی ظرفیت -تقاضا

در کنترل فعال سازه ها اعمال نیروی کنترلی، سبب کاهش پاسخ سازه در مقابل بارهای جانبی می شود. از سویی با ساخت و سازهای انعطاف پذیرتر معیارهای طراحی و کنترل سازه ها از حالت طراحی بر اساس مقاومت تغییر یافته و جای خود را به طراحی براساس عملکرد داده است. این روش طراحی نوین با تکیه بر روش تحلیل غیر خطی به ویژه تحلیل استاتیکی غیر خطی سعی در حفظ رفتار سازه در محدوده های عملکرد مورد نظر دارد. در این روش ها با اعمال جابجایی هدف به سازه رفتار خاصی از آن انتظار می رود و در صورت ضعف در این رفتار سازه مذکور بهسازی (مقاوم سازی) می شود. در این پایان نامه هدف این است که با استفاده از سیستم کنترل فعال رفتار سازه در جهت رسیدن به عملکرد مورد نظر بهبود بخشیده شود. در این پژوهش نیروی کنترل با الگوریتم کنترل بهینه لحظه ای با منظور نمودن رفتار غیر خطی سازه جابجایی سازه را در محدوده جابجایی هایی که از تحلیل استاتیکی غیر خطی برای سطح عملکردی مورد نظر به دست آمده اند نگه می دارد و از تغییر مکان های بیش تر سازه جلوگیری می کند. در واقع از کنترل جابه جایی سازه برای رسیدن به عملکرد مورد نظر استفاده می شود. نتایح حاصل نشان می دهند که سیستم کنترل فعال برای رسیدن سازه های ضعف به سطوح عملکردی بهتر گزینه ای مناسب به نظر می رسد و برای مدل های مورد بررسی نسبت 2/‍cبین 9 e 5 تا سازه ار در محدوده ی 10 حفظ نموده است لذا این محدوده محدوده ی مناسبی برای کنترل سازه های مشابه به نظر می رسد به طور کلی انتخاب نسبت بهینه 2/‍‍c برای رسیدن به سطح عملکرد هدف به عوامل مختلفی چون مقاومت اولیه سازه (سطح عملکرد فعلی) و زلزله محتمل وابسته است و لذا لازم است برای بهسازی به روش بحث شده علاوه بر تحلیل عملکردی تحلیل خطر نیز صورت گیرد.